André Gadisseur

Tchén d' corote
(da André Gadisseur)

Tchén d' corote, ti hawes après les djins,
Tchén d' corote, veye di tchén.
Tchén d' corote, ti hawes so les bordjoes,
Les bigotes, les peteus.
Tchén d' corote, twè ti halcotes avå l' pavêye,
I sreut tins k' on t' fiesteye.
Cwand t' a des côps d' gueye, des côps d' pî,
Tchén d' corote, ti vous hagnî.
Tchén d' corote, tchén d' corote.
Vén, nos rotrans nos deus,
Mågré les, grandiveus,
Sont i firs, di leu tiesses, di leus cous,
Et kécfeye minme, di leus pious.
Sereut ç' di loukî l' comedeye,
Ki t' as les ouys mirocoleye.
K' on soeye di raece ou bastårdé,
Tot l' monde n' a-t i nén l' droet d' viker?
Tchén d' corote, tchén d' corote.
Vén chal, rote avou mi,
Dji t' ravize, a çk' on dit.
Tchén d' corote, nos hawrans tos les deus,
Nos serans moens peneus.
Tchén d' corote, tos les nos frans-st ene blameye,
Po restchåfer nosse vicåreye.
Et nos tchantrans, cwite a fé ploure,
Tchén d' corote, ene tchanson d' amour.
Tchén d' corote, Tchén d' corooooote...